Landschap en Interieur

1994 – 2005

Zoals de titel aangeeft zijn de beelden uit deze serie te verdelen in de twee groepen. De ‘interieurs’ zijn over het algemeen gedeelten van woonruimten, meestal plat van vorm en frontaal gefotografeerd. Hoewel de onderwerpen meestal persoonlijk zijn, ontbreken aanknopingspunten die hiernaar verwijzen. De foto’s zijn daardoor anoniem. Omdat iedereen deze onderwerpen van vroeger kent, refereren ze aan de collectieve herinnering. Ze kunnen gezien worden als iconen van de herinnering.
De ‘landschappen’ zijn zo gefotografeerd , dat de voorgrond en de achtergrond in dezelfde mate onscherp zijn als een foto van een klein van dichtbij gefotografeerd object. Het afgebeelde lijkt een model van de werkelijkheid, maar is onmiskenbaar onttrokken aan de werkelijke wereld.
Het werk legt er de nadruk op dat het beeld de verschijningsvorm van de werkelijkheid is. Ondanks de accentuering van het verschil tussen de afbeelding en het afgebeelde, is de typisch fotografische directe band met de werkelijkheid van fundamenteel belang.

De titel van ieder werk uit de serie geeft een ondubbelzinnige omschrijving van het gefotografeerde onderwerp. Elk specifiek (maar geabstraheerd verbeeld) onderwerp fungeert als een archetype van de categorie waartoe het behoord. De categorieën zijn elementair en universeel; en het zijn kenmerkende voorbeelden van de ‘hardware’ die naar de menselijke aanwezigheid verwijst. In de totale serie worden de categorieën opgesomd, in een poging om de wereld te ordenen en overzichtelijk te maken.
In de landschappen en interieurs zijn de tegenstellingen vindbaar tussen herinnering en hier-en-nu, binnen- en buitenwereld, plat en ruimtelijk, (re)constructie en ‘werkelijkheid’, beeld en afbeelding, tijd en object.